Źródło: Alexander Koschel, Ladegast-Kollegium e.V.
Znakomity XIX wieczny budowniczy organów urodził się 30 sierpnia 1818r w Hermsdorf w Saksonii.
Praktykę zdobywał u swego brata Christlieba organmistrza z Geringswalde. Zbudował swoje pierwsze dwa instrumenty w wieku lat dwudziestu. Następnie jako czeladnik rozwijał swoje umiejętności w pracowniach Johanna Gottloba Mende w Lipsku, Urbana Kreutzbacha w Borna, Adolfa Zuberbiera w Dessau, Martina Wetzela w Strasburgu ale przede wszystkim w pracowni Aristida Cavaille-Colla w Paryżu.
Praktyka jaką zdobył w pracowni Cavaille-Colla miała duży wpływ na późniejsze projekty Ladegasta.
Z Paryża przeniósł na grunt niemiecki innowacyjne rozwiązania takie jak: swellpedal (szafa ekspresyjna) oraz dźwignię Barkera.
Niemały wpływ na jego twórczość miały także remonty przeprowadzone przy organach Silbermanna.
Przede wszystkim jednak pracował nad stworzeniem własnej estetyki, umiejętnie prowadząc do syntezy epok barokowej i romantycznej.
W 1846 roku w Weissenfels założył własną pracownię gdzie pierwszy instrument zbudował dla miejscowości Geusa w Saksonii.
Tajniki sztuki organmistrzowskiej przekazał swojemu synowi Oskarowi, który wspólnie z ojcem prowadził warsztat, a przejął go w roku 1898.
Ladegast zmarł w Weissenfels 30 czerwca 1905roku jako słynny budowniczy organów. Dorobek jego to 156 zinwentaryzowanych instrumentów.
Najbardziej znane to instrument w katedrze Merseburgu zbudowany w latach 1853 – 1855, w kościele św Mikołaja w Lipsku z lat 1859 – 1862, instrument w katedrze w Szwerinie ukończony w roku 1871, oraz w słynnej sali koncertowej Musikverein w Wiedniu ukończony w 1872 roku.
W Polsce możemy podziwiać dwa instrumenty: w poznańskiej farze 1872 – 1876 oraz potrzebujący renowacji w kościele św. Jakuba Większego Apostoła w poznańskiej Głuszynie zbudowany w latach 1883 – 1884.